សម្តេច​ព្រះ​បាទ​ព្រះ​ជ័យ​វរ្ម័ន​ទី៧(ព្រះ​ជ័យ​វ៌ធន)

    Rating

    ជា​ព្រះ​រាជា​ដ៏​មាន​មហិទ្ធិឫទ្ធិ​ខ្លាំង​​ពូកែ​ចុង​ក្រោយ​នៃ​រាជាណាចក្រ ​អង្គរ​ហើយ​ជា​​មហាក្សត្រ​កំពូ​ល​បន្ទាប់ពី​ព្រះ​បាទ​សូរ្យ​វរ្ម័ន​ទី​២ ដែល​បាន​វាយ​ទន្ទ្រាន​ដល់​ដែន​ដី​តុង​កឹង ហើយ​ដែល​ជា​ស្ថានិក​អង្គរ​តូច​ផង​ដែរ ។

    ចម្លាក់​ព្រះកេស​ព្រះ​ជយ​វរ្ម័ន​ទី​៧
    ចម្លាក់ព្រះកេសព្រះជ័យវរ្ម័នទី៧
    ព្រះ​បាទ​ជ័យវរ្ម័ន​ទី​៧​មាន​ព្រះ​នាម​ដើម​ថា ព្រះជ័យ​វ៌ធន ។ ព្រះ​អង្គ​ត្រូវ​ជា​បង​ប្អូន​ជីទួត​មួយ​របស់​ព្រះ​បាទ​សូរ្យ​វរ្ម័ន​ទី​២។​ ព្រះ​អង្គ​ប្រសូត​នៅ​ប្រមាណ​ជា​ចន្លោះ​គ.ស​ ១១២០ ទៅ​ ១១២៥ ។ ព្រះ​បិតា​ព្រះ​នាម ធរណិន្ទ្រវរ្ម័ន និង​ ព្រះ​មាតា​ព្រះនាម ចូឌាម​ណិ ។ ព្រះ​អង្គ​បាន​ទទួល​បញ្ជា​ពី​ព្រះ​បី​តា​ឲ្យ​ទៅ​​បង្ក្រាប​ការ​បះបោរ​មួយ​នៅ ​ចាម៉្បា នា​ក្រុង​វិជ័យ។ លុះ ពេល​ព្រះ​បិតា​សោយ​ទី​វង្គត​ ព្រះ​អង្គ​កំពុង​ជាប់​ដៃ​ក្នង​ការ​បង្ក្រាប​នៅ​ឡើយ​ ដូច្នេះ​រាជ​សម្បត្តិ​ត្រូវ​បាន​ផ្ទេរ​ទៅ​ឲ្យ​ព្រះ​យសោវរ្ម័នទី​២​វិញ។ ក្នុង​គ.ស​១១៦៥​មាន​មន្ត្រី​ក្បត់​ម្នាក់​នាម​ត្រិភូវនាទិត្យវរ្ម័ន​ បាន​ធ្វើ​ការ​បះ​បោរ​ជ្រែក​រាជ​ ព្រះ​ជ័យ​វរ្ម័ន​ក៏​សម្រេច​លើក​ទ័ពមក​ជួយ​សង្គ្រោះ​តែមក​មិន​ទាន់​។ នៅ​ក្នុង​គ.ស​១១៧៧​ស្តេច​ចាម​នាម​ ជយឥន្ទ្រ​វរ្ម័ន​ទី៤ បាន ​ឆ្លៀត​ឱកាស​លើក​ទ័ព​ឡើង​តាម​ទន្លេរ​មេគង្គរួច​ឡើង​តាម​ទន្លេរសាប​​ដោយ​មាន​ ពួក​ឈ្មួញ​សំពៅ​ចិន​ជា​អ្នក​នាំ​ផ្លូវ​ផង​ហើយ​ក៏​វាយ​យក​ក្រុង​អង្គរ​បាន​ ដោយ​ជោគជ័យ ហើ​យ​មន្ត្រី​ក្បត់​ក៏​ត្រូវ​បាន​សម្លាប់ចោ​ល​នា​ពេល​នោះ​ទៅ ។ ចាប់តាំង​ពី​ពេល​ដែល​ព្រះ​យសោវរ្ម័នទី​២ត្រូវ​មន្ត្រី​ ក្បត់​ជ្រែក​រាជ​បាន​សម្រេច​មក​ព្រះ​បាទ​ជ័យវរ្ម័ន ទី ៧ទ្រង់​បាន​គង់​នោ​ក្នុង​ប្រទេស​រង់​ចាំ​ឱកាស​ល្អ​ណា​មួយដើម្បី​ស្រោច​ ស្រង់ជាតិ​ឡើង​វិញ។​ លុះ​ដល់​ប្រទេស​ស្ថិត​ក្រោម​ការ​គ្រប់​គ្រង​របស់​ចាម គ្មាន​ស្តេច​សោយ​រាជ​ព្រហ អង្គ​បាន​ដឹង​ថា​ឱកាស​មក​ដល់​ហើយ​ទ្រង់​ក៏​តាំ​រៀប​ទ័ព​បណ្តេច​ចាម​ចេញ​ពី​ ប្រទេស​។ សង្គ្រាម​នេះមាន​រយៈពេល​ប្រមាណ​ជា​៤​ឆ្នាំ។ ទីបំផុត​ក្នុង​សមរភូមិ​ជើ​ង​ទឹក​មួយ​លើ​ផ្ទៃ​បឺង​ទន្លេរសាប​ព្រះ​អង្គ​បាន​ វាយ​បំបាក់​កម្លាំង​ទ័ព​ចាម​បាន​យ៉ាង​ជោគ​ជ័យ​ហើយ​សមរភូមិនវ​ត្រូវ​បាន​ ឆ្លាក់​ចាប់​លើ​ជញ្ជាំង​ប្រាសាទ​បាយ័នថែម​ទៀត​ផង។ ក្នុង​គ.ស​១១៨១​ ព្រះជ័យ​វ៌ធន បាន​កំចាយ​ចាម​ចេញ​ពិ​ប្រទេស​ ហើយ​ក៏​បាន​ឡើង​គ្រប់​គ្រង់​រាជ​សម្បត្តិ​ជា​ព្រះ​មហាក្សត្រនៅ​អាណា​ចក្រ​ ខ្មែរ​ដែល​មាន​រាជ​ធានី​នៅ​​ក្រុង​យសោធបុរៈ ក្រោម​ព្រះ​នាម​ថា​ព្រះ​បាទ​ជ័យវរ្ម័ន(ទី៧) ។ ​ក្រោយ​​ពី​បាន​ឡើង​សោយ​រាជ​សម្បត្តិ​ហើយ​ព្រះ​អង្គ​បាន​លើក​ទ័ព​ទៅ​ បង្ក្រាប​តាម​តំបន់​នានា​ទូទាំង​ប្រទេស​ឲ្យ​រួប​រួម​គ្នា​វិញ ។ព្រះ​អង្ក​បាន​ចាត់​ឲ្យមាន​ការ​កសាង​ក្រុង​អង្គរធំ​បាន​យ៉ាង​រឹង​មាំ​ល្អ​ ដោយ​បាន​កំពែង​និង​គូរទឹក​ព័ទ្ធ​ជុំវិញ​រាជ​ធា​នី​នេះ។ ព្រះ​អង្គបាន​ចាត់​ឲ្យ​កសាង​ ប្រាសាទ​ជា​ច្រើន, កសាង​ផ្លូវ​ថ្នល់​ ស្ពាន មន្ទីរពេទ្យ​​ជា​ច្រើន​នៅ​ទូទាំង​ប្រទេស។ ប្រមាណ​ជាគ.ស១១៩៧​​ព្រះ​អង្គ​បាន​លើក​ទ័ព​ទៅ​វាយ​បង្ក្រាប​យក​ប្រទេស​ ចាម៉្បា​ដាក់​ជា​ចំណុះ​បាន​ដោយ​ជ័យជោគ​ម្តងទៀត ។ ព្រះ​បាទ​ជ័យ​វរ្ម័ន​មាន​ព្រះ​មរមនាម​ថា មហា​បរម​សៅគត ។ គេ​មិន​អាច​ដឹង​ពី​កាល​បរិច្ឆេទ​នៃ​ការ​ចូល​ទី​វង្គត​របស់​ទ្រង់​ទេ។ ព្រះ​អង្គ​មាន​ព្រះ​ជាយា​ពី​រព្រអង្គគឺ​ព្រះ​នាង​ជ័យ​រាជ​ទេវី និង​ព្រះនាង​រាជឥន្រ្ទទេវី ដែល​ជា​បង​ប្អុន​បង្កើត​នឹង​គ្នា។
    រូប​សំណាក​ព្រះ​បាទជយវរ្ម័នទី​៧​នៅ​សារមន្ទីរ​ជាតិ​កម្ពុជា
    រូបសំណាកព្រះបាទជ័យវរ្ម័នទី៧នៅសារមន្ទីរជាតិកម្ពុជា
    រុប​សំណាក​ព្រះ​ជយ​រវ្ម័ន​ទី​៧​នៅសារមន្ទីរភីម៉ៃ
    រូបប​សំណាក​ព្រះ​ជ័យ​រវ្ម័ន​ទី​៧​នៅសារមន្ទីរជាតិ​ភីម៉ៃ
    ដែន​អាណាចក្រខ្មែរ​សម័យ​ព្រះ​ជ័យ​វរ្ម័ន​ទី៧
    ដែន អាណាចក្រខ្មែរ សម័យ ព្រះ ជ័យ វរ្ម័នទី៧

    ប្រភព http://nguonsokheang.wordpress.com/2011/08/18

    Leave a Reply

    User online

    ពាក្យដាស់តឿន

    ភាពបរាជ័យ គឺជាជំហានឈានទៅរកភាពជោគជ័យ. ភាពជោគជ័យកើតចេញពីភាពឈឺចាប់

    Visitors

    Flag Counter

    ចំនួនអ្នកចូលទស្សនា