អ្នកជោគជ័យតែងមើល ឃើញអ្វីដែលអ្នកដ៏ ទៃមើលមិនឃើញ គិតមិនដល់ឬមិនធ្វើ។ អ្នកជោគជ័យ តែង ធ្វើអ្វីដែលមនុស្សធម្មតាមិនធ្វើ ហើយ ពួកគាត់ក៏ មិនដែលចាប់ ផ្ដើមឡើងមកធំនោះ ទេ គឺពួកគាត់ធ្វើ រឿង តូចៗតែ ធ្វើ អោយ បានច្រើន បង្កើតជា សមិទ្ធផលធំៗ និងអស្ចារ្យ ។ ដើមទុននៃភាពជោគ ជ័យរបស់គាត់នោះគឺជាគំនិតវិជ្ជមាន ដែលធ្វើឲ្យគាត់តែងមើលឃើញអ្វីៗនៅជុំវិញខ្លួនសុទ្ធតែជាឱកាសសុទ្ធតែថាប្រាក់កាស ។
រឿងលី វ៉ៃ
មានសេចក្តីមួយតំណាលថា នៅអាមេរិកនាសម័យក្រោយសង្គ្រាមត្រជាក់មានទុករភិក្ស មួយបានកើតឡើង ធ្វើអោយប្រជាជនរាបលាននាក់គ្មានការងារធ្វើ ត្រូវបង្ខំចិត្តនាំគ្នាធ្វើដំណើរទៅទឹកដីអាមេរិកឡាទីន ដើម្បី ស៊ីឈ្នួលជីករ៉ែមាសឲ្យគេ ។ ក្រោយពីដំណើរបានរាប់សិបគីឡូម៉ែត្រ ប្រជាជនទាំងនោះបានជួបប្រទះនឹងទន្លេ ដ៏ធំមួយដែលមើលទៅឆ្ងាយដាច់កន្ទុយភ្នែក ស្ថិតនៅចំពោះមុខ ដែលលេចឡើងជាបញ្ហារាំងស្ទះដល់ដំណើររបស់ពួកគេ ។
ចំពោះស្ថានការដ៏លំបាកនេះ មនុស្សមួយមួយភាគធំក៏បាននាំគ្នាត្រឡប់ក្រោយវិញ ដោយ សេចក្តី អស់សង្ឃឹម ប៉ុន្តែក្នុងនោះ មានបុរសជំទង់ម្នាក់ឈរយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់សម្លឹងទៅកាន់ទឹកទន្លេនិងទីជុំវិញខ្លួន គាត់មិនបានត្រឡប់ក្រោយវិញឡើយ ។ គាត់គិតមួយស្របក់រួចក៏ចាប់ផ្តើមកាប់ដើមឈើនិង វល្លិ៍ ដែល មានដុះនៅ ទីនោះ ។ កាប់បានល្មមហើយ គាត់ក៏ចងធ្វើជាក្បូនដើម្បីចម្លងមនុស្សទៅត្រើយ ម្ខាងទៀត ដែលការចម្លងតាមក្បូននេះធ្វើឲ្យគាត់រកប្រាក់ចំណេញបានយ៉ាងច្រើននិងយ៉ាងសម្បើម ។
មិនយូប៉ុន្មានក៏មានអ្នកដ៏ទៃបានមករកស៊ីតាមគាត់ គឺពួកគេនាំគ្នាធ្វើក្បូនចម្លងមនុស្សដែរ ដែលជាហេតុធ្វើអោយការរកស៊ីរបស់គាត់ជូបបញ្ហា ។ គាត់ចម្លងលែងសូវបាន។
គាត់ក៏ចាប់ផ្តើមគិតថាគាត់អាចធ្វើអ្វីបានទៀត ដែលក្នុងគោលគំនិតរបស់គាត់គឺបញ្ហាតែងតែកើតឡើងអមមកជាមួយនឹងឱកាស ។ ពេលនោះគាត់ក៏មានគំនិតរកស៊ីមួយទៀត គឺទិញហើយជួលកម្មករជីកមាសឲ្យគាត់។
មុខរបរមួយនេះក៏បានកាក់កប និងបានផលចំណេញដ៏ច្រើនសន្ធឹកសន្ធាប់តែមិនយូរប៉ុន្មានគាត់ក៏ត្រូវបានពួកស្បែកខ្មៅ មួយក្រុមជំរិតទាប្រាក់ និងដកហូតដីធ្លីពីគាត់អស់ ។
ពេលនោះគាត់នៅក៏បានអង្គុយនៅក្រោមប៉ាតង់មួយ ហើយភ្នែកសម្លឹងទៅ កាន់កម្មករជីកមាស ។ កម្មករទាំងអស់ប្រឹងធ្វើការទាំងកណ្តាលថ្ងៃក្តៅចែស ។ កំពុងតែស្ងួតបំពង់ក រកទឹកមាត់លេបស្ទើរមិនមាន…គាត់គិតថា បើសិនជាពេលនេះមានទឹកត្រជាក់មួយកែវផឹក មិនដឹងជាឆ្ងាញ់យ៉ាងណាហ្ន៎? គិតដូច្នេះហើយ គាត់បានទិញទឹកសុទ្ធយកមកក្លាសេលក់ ។ ដូចគាត់រំពឹងទុកមែន គឺគ្រាន់តែឃើញទឹកសុទ្ធយកមកភា្លម កម្មកររត់មកដណើ្តមគ្នាទិញ ។
របររកស៊ីរបស់គាត់មានការរីកចំរើនកើនឡើង មិនយូរក៏មានគេរកស៊ីលក់ទឹកតាមគាត់ច្រើនទៅៗ ។ ពេលនោះគាត់ជួបបញ្ហាទៀតហើយ គឺលក់មិនសូវដាច់ ។
គាត់បានមកអង្គុយនៅក្រោមតូបលក់ដូរមួយ រួចសម្លឹងមើលទៅកម្មករជីកមាសទាំងអស់ ហើយកម្មករមានសម្លៀកបំពាក់មើលមិនយល់ ខ្លះដាច់ ខ្លះរហែក ខ្លះរយះរយាយ ខ្លះអាវមានដៃតែមួយ ខ្លះមានខោជើងមួយ ខ្លះជើងវែងខ្លីមិនស្មើរគ្នា គិតរូចក៏សម្លឹងមើលជុំវិញខ្លួនគាត់ ។ នៅក្បែរគាត់មានពុំនូកសំរាមមួយដ៏ធំដែលពួកឈ្មួញ និងថៅកែ ចោលកំណាត់វេចខ្ចប់ឧបរកណ៍ និងសម្ភារៈផ្សេងៗ ។ គាត់បានរើសយកកំណាត់ទាំងនោះទៅបោកគក់សំអាតឲ្យស្អាត រូចដេរជារាវអាវ និងខោសម្រាប់លក់ទៅឲ្យពួកកម្មករ ជីករ៉ែមាស ដែលមានសម្លៀកបំពាក់ដាច់រហែក និងងាយពុកផុយ ។ ដោយសារកំណាត់នេះជាកំណាត់ដែលមានគុណភាពល្អហើយក្រាស់ កម្មករជាច្រើនបាននាំគ្នាទិញពីគាត់ យកទៅស្លៀកពាក់ ។
ចាប់ពីពេលនោះមកខោខូវប៊យមាកលីវ៉ៃ ក៏បានកើតឡើង និងទទូលបានការកើតឡើងទទូលបានការនិយមចូលចិត្តពីអតិថិជនជាច្រើន រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ លីវ៉ៃគឺជាឈ្មោះរបស់បុរសដែលបានតំណាលនៅក្នុងសាច់រឿងនេះ ។
ការចង់ក្លាយជាអ្នកមាន ជាសុបិនរបស់មនុស្សគ្រប់រូប តែការដែលអាចមានបានលុះត្រាតែ មនុស្សគ្រប់រូបនោះចេះមើលឃើញនូវឱកាស ខណៈពេលដែលអ្នកដ៏ទៃមើលមិនឃើញថាជាបញ្ហា ។ ពេលដែលបញ្ហាកើតឡើងមកលើខ្លួនយើង វាក៏ប្រហែលជាបានកើតឡើងចំពោះអ្នកណាម្នាក់រួចទៅហើយដែរ ។
មនុស្សភាគច្រើននៅពេលមានបញ្ហាតែងសម្លឹងវាថាជាឧបសគ្គ តែសម្រាប់មនុស្សឆ្លាត មនុស្សគតិបណ្ឌិត នៅពេលជួបបញ្ហាបែរជាមើលឃើញថាជាឱកាស ។
ដូច្នេះបើយើងចេះបើកទំព័រមួយនៃបញ្ហានោះ យើងអាចនឹងមើលឃើញឱកាស អាចនឹងទាញ យកផលប្រយោជន៍ពីវាបានតួយ៉ាង លីវ៉ៃ ក្នុងដំណើររឿងខាងលើ នេះព្រោះបញ្ហា តែងតែនាំ មកនូវឱកាសថ្មីមួយ ឬច្រើនបើសិនជាយើងចេះមើលវា ។
ឱកាសជាអ្វីដែលយើងមើលមិនឃើញដោយភ្នែកទេ ព្រោះវាគ្មាន រូបរាង ពណ៌ សម្បុរក្លិន និងសញ្ញាអ្វីមួយឡើយ តែទោះជាយ៉ាងណាយើងអាចមើលឃើញវាថាជាឱកាសបានតាមរយៈ ការគិតវិជ្ជមាន ។
គំនិតវិជ្ជមានដែលត្រឹមត្រូវជាទីបំផុតគ្រប់ស្ថានការ គ្រប់ព្រឹត្តិការណ៍ គ្រប់កាលៈទេសៈ និងជួយ បង្កើតជាឱកាសមកដល់យើង ។
ដូច្នេះឱកាសមិនមែនបានមកដោយការមើលឃើញនោះទេ តែបានមកដោយការគិតឃើញ និងចេះចាប់វា។ ដើមទុននៃការធ្វើជំនួញក៏ដូច្នេះដែររ មិនមែនប្រាក់កាសនោះទេ តែគឺជាគំនិត ជាការ គិតវិជ្ជមាន ។
អ្នកបរាជ័យតែងសម្លឹងទៅរកបញ្ហា… ទើបពួកគេមើលមិនឃើញឱកាស ។
អ្នកជោគជ័យតែងតែសម្លឹងទៅរកដំណោះស្រាយនៃបញ្ហាទើបពួកគេតែងមើលឃើញឱកាស ។
បញ្ហាមួយតែងនាំមកឱកាសមួយ ឬច្រើន
ការមានបានជាបំណងប្រាថ្នារបស់មនុស្សគ្រប់រូប ប៉ុន្តែការដែលអាចមានបានលុះត្រាតែមនុស្សចេះមើលឃើញឱកាសគ្រប់កាលៈទេសៈ ដែលអ្នកដ៏ទៃមើលឃើញបញ្ហា។
